Süper lige yeni hocası ile iyi bir başlangıç yapan temsilcimiz Ç.Rizespor, dün Kadıköy’de tam anlamıyla tel tel döküldü ve rakibi Fenerbahçe karşısında faklı mağlup olmaktan kurtulamadı. Yeşil – mavili takım 40 bin kişinin önünde oynanan maçta adeta soyunma odasında yediği gol ile maça 1 – 0 mağlup başladı desek yalan olmaz. Fenerbahçe’nin erken bulduğu golde takım halinde yaptığımız hatalar zinciri gelecek olan gollerin habercisi gibiydi. İlhan hocanın bu maçın ilk 11’de yaptığı değişiklikler kısmen yerinde gözükse de maçta süre alan her topçu bence kariyerlerinin en kötü günündeydiler. Fener takımı aşırı motive bir o kadar da iştahlıydı. Sanki üç gün önce Fenerbahçe lig maçında Başakşehir ile oynamamış, Rizespor oynamış ve yorgun düşmüştü. Dün Kadıköy’de izlediğim Ç.Rizespor açık ara benim süper ligde izlediğim en kötü maç performansını ortaya koydu diyeceğim onu bile yapmadılar. Bu takıma ne oldu? Kazanılan Konya deplasman maçı ve son oynanan Sivasspor maçında aslında bize işaret fişeğini yakmıştı ve ben Sivas maçı sonrası oyun gücünde düşüş var demiş, uyarıda bulunmuştum. İlave olarak ta haftaya Fenerbahçe maçı bizim adımıza eşik atlama, kırılma maçı diye not düşmüştüm. Gelinen noktada maalesef korktuğum başıma geldi. Evet bir takım kötü olabilir, fark da yiyebilir ama gireni, çıkanı hep birlikte takım halinde bu kadar kötü ötesi bir performans göstermeleri adeta yürüyecek halleri olmaması oldukça düşündürücü. Fener çok istedi, taraftarının desteğini arkasına aldı, anormal bir şekilde motive olmuşlar ve en önemlisi durmak bilmeyen pres ve yardımlaşma bunlar onların kalite altında en büyük artısı ama bizim adımıza bir tek futbolcu bile ” dur, ne oluyor, burada takım halinde neredeyse mecazi anlamda dayak yiyoruz, bir yumruk ta biz atalım” diyen bir oyuncu bizde yoktu. İki hafta evvel Antalya takımı Kadıköy’de Fener’i salladı, yıkamadı ama futbol adına her şeyi yaptılar, bakınız aynı Antalya takımı o maçta sonra oynadığı iki maçı da aynı futbolunun üzerine koyarak 6 puan aldılar, bizde ise maalesef sezon başında o takım halinde mücadele ve yardımlaşma yok, o maçlarda bireysellikten uzak futbol oynuyorduk, güzel geçiş futbolu yapıyorduk, derli, toplu futbol oynuyorduk, şimdi tam tersi az evvel dediğim gibi geri gidiyoruz. İlhan hoca bazı isimlere takılı kaldı, o uyuculara da çok yük bindi ve artık kaldıramıyorlar. Özetle Sivas maçı sonrası yazdığım “oyun gücü ve taktik” anlamda ilerleme yok. Bu kötü haber. İyi haber , bu takım genç bir takım. Çabuk toparlar ve önlerinde toparlama adına Samsun maçı var. Fenerbahçe maçında skor anlamında değil, oynanan futbol anlamında sıfır çeken bir takım geriye bakmadan ilk maça odaklanmalı. Rizespor için Samsun maçı bir şans. Bazen “ben iyiyim, her şey güllük, gülistanlık” dediğin zaman böyle tokatlar kendine gelmeni sağlar ve ayaklar yere daha sağlam basar. Bu da bize ders olsun, burası süper lig lige nice iyi başlayan takımlar lig sonunu zor getirdikleri sezonlar var. Bizde de önceki yıllarda oldu, aman ders alalım, panik yapmayalım. İlhan hocanın süper lig kariyerinde böyle çaresiz kaldığı bir maçı hatırlamıyorum ben. Fener takımı 61 kez bizim ceza sahamıza elini kolunu sallayarak girmiş, biz ise zor bela 8 kez Fenerbahçe ceza sahasına girmişiz. 5 gol yemişiz, bir o kadar da rakip kaçırmış. Kısaca biz dün Kadıköy’e gezmeye gitmişiz. Bu takıma büyü mü yapıldı? Veya kaldıkları otelde yenilen yemeğe bir şey mi katıldı? Bu maçı biran önce unutalım yol uzun, hemen gereken kulaklar çekilsin ve Samsun maçı bizim adımıza yeniden ayağa kalkma maçı olsun. Tersini düşünmüyorum bile!..
